《括江神子》

shí yí liú luò jǐn gōng chéng.拾遗流落锦宫城。gù rén qíng.故人情。yǎn wèi qīng.眼为青。shí xiàng bǎi huā, tán shuǐ zhuó guān yīng.时向百花，潭水濯冠缨。wéi qǔ dù líng xíng lè dì, chén tǔ àn, tàn piāo líng.韦曲杜陵行乐地，尘土暗，叹漂零。yuán wēng xī yǒu zǒng bǐ lín.园翁溪友总比邻。jiǔ yíng zūn.酒盈尊。kěn xiāng qīn.肯相亲。luò rì jiǎn lǘ, fú zuì liǎng méi pín.落日蹇驴，扶醉两眉颦。lěi luò píng shēng zhōng yì dǎn, shī yǔ jiǔ, zuì hái xǐng.磊落平生忠义胆，诗与酒，醉还醒。fàn wén zhèng yán xiān shēng cí táng jì: xiān shēng, hàn guāng wǔ zhī gù rén yě, xiāng shàng yǐ dào.范文正严先生祠堂记：先生，汉光武之故人也，相尚以道。jí dì wò chì fú, chéng liù lóng, dé shèng rén zhī shí, chén qiè yì zhào, tiān xià shú jiā yān, wéi xiān shēng yǐ jié gāo zhī.及帝握赤符，乘六龙，得圣人之时，臣妾亿兆，天下孰加焉，惟先生以节高之。jì ér dòng xīng xiàng, guī jiāng hú, dé shèng rén zhī qīng, ní tú xuān miǎn, tiān xià shú jiā yān, wéi guāng wǔ yǐ lǐ xià zhī.既而动星象，归江湖，得圣人之清，泥涂轩冕，天下熟加焉，惟光武以礼下之。zài chóng zhī shàng jiǔ, zhòng fāng yǒu wéi, ér dú bù shì wáng hóu, gāo shàng qí zhì, xiān shēng yǐ zhī.在虫之上九，众方有为，而独不事王侯，高尚其志，先生以之。zài tún zhī chū jiǔ, yáng dé fāng hēng, ér néng yǐ guì xià jiàn, dà dé mín yě, guāng wǔ yǐ zhī.在屯之初九，阳德方亨，而能以贵下贱，大得民也，光武以之。gài xiān shēng zhī xīn, chū hū rì yuè zhī shàng guāng wǔ zhī qì, bāo hū tiān dì zhī wài.盖先生之心，出乎日月之上；光武之器，包乎天地之外。wēi xiān shēng, bù néng chéng guāng wǔ zhī dà wēi guāng wǔ, qǐ néng suì xiān shēng zhī gāo zāi! ér shǐ tān fū lián rú fū lì, shì yǒu dà gōng yú míng jiào yě.微先生，不能成光武之大；微光武，岂能遂先生之高哉！而使贪夫廉、儒夫立，是有大功于名教也。mǒu lái shǒu dōu bāng, shǐ gòu táng ér zūn yān.某来守都邦，始构堂而尊焉。nǎi fù qí wèi hòu zhě sì jiā, yǐ fèng cí shì.乃复其为后者四家，以奉祠事。yòu cóng ér gē yuē:" yún shān cāng cāng.又从而歌曰：“云山苍苍。jiāng shuǐ yāng yāng.江水泱泱。xiān shēng zhī fēng, shān gāo shuǐ cháng.先生之风，山高水长。"”