《括江神子》

kuáng hú ān mǎ zì wèi jiā.狂胡鞍马自为家。qiǎn gōng wá.遣宫娃。jià hú shā.嫁胡沙。wàn lǐ fēng yān, xíng bú jiàn jīng huá.万里风烟，行不见京华。mǎ shàng sī guī āi yuàn jí, tuī què shǒu, zòu pí pá.马上思归哀怨极，推却手，奏琵琶。hú ér gòng tīng yì zī jiē.胡儿共听亦咨嗟。mào rú huā.貌如花。luò tiān yá.落天涯。shuí àn xīn shēng, zhēng xiàng hàn gōng kuā.谁按新声，争向汉宫夸。qiàn shǒu bù zhī lí bié kǔ, cháng yù duàn, hèn rú má.纤手不知离别苦，肠欲断，恨如麻。lǐ bái shǔ dào nán: yī xū xì wēi hū gāo zāi, shǔ dào zhī nán nán yú shàng qīng tiān! cán cóng jí yú fú, kāi guó hé máng rán.李白蜀道难：噫嘘嚱、危乎高哉，蜀道之难难于上青天！蚕丛及鱼凫，开国何茫然。ěr lái sì wàn bā qiān suì, bù yǔ qín sāi tōng rén yān.尔来四万八千岁，不与秦塞通人烟。xī dāng tài bái yǒu niǎo dào, kě yǐ héng jué é méi diān.西当太白有鸟道，可以横绝峨眉巅。dì bēng shān cuī zhuàng shì sǐ, rán hòu tiān tī shí zhàn xiāng jù lián.地崩山摧壮士死，然后天梯石栈相句连。shàng yǒu héng hé duàn hǎi zhī fú yún, xià yǒu chōng bō nì zhé zhī huí chuān.上有横河断海之浮云，下有冲波逆折之回川。huáng hè zhī fēi shàng bù néng guò, yuán náo yù dù chóu pān yuán.黄鹤之飞尚不能过，猿猱欲度愁攀缘。qīng ní hé pán pán, bǎi bù jiǔ zhé yíng yán luán, mén shēn lì jǐng yǎng xié xī, yǐ shǒu fǔ yīng zuò cháng tàn.青泥何盘盘，百步九折萦岩峦，扪参历井仰胁息，以手拊膺坐长叹。wèn jūn xī yóu hé dāng hái, wèi tú chán yán bù kě pān.问君西游何当还，畏涂巉岩不可攀。dàn jiàn bēi niǎo hào gǔ mù, xióng fēi hū cí shàng qīng tiān, shǐ rén tīng cǐ diāo zhū yán.但见悲鸟号古木，雄飞呼雌上青天，使人听此凋朱颜。lián fēng qù tiān bù yíng chǐ, kū sōng dào guà yǐ jué bì.连峰去天不盈尺，枯松倒挂倚绝壁。fēi tuān bào liú zhēng xuān huī, pīng yá zhuǎn shí wàn hè léi.飞湍瀑流争喧豗，砯崖转石万壑雷。qí xiǎn yě ruò cǐ, jiē ěr yuǎn dào zhī rén, hú wéi hū lái zāi! jiàn gé zhēng róng ér cuī wéi, yī fū dāng guān, wàn fū mò kāi.其险也若此，嗟尔远道之人，胡为乎来哉！剑阁峥嵘而崔嵬，一夫当关，万夫莫开。suǒ shǒu huò fěi qīn, huà wéi láng yǔ chái.所守或匪亲，化为狼与豺。cháo bì měng hǔ, xī bì cháng shé.朝避猛虎，夕避长蛇。mó yá shǔn xuè, shā rén rú má.磨牙吮血，杀人如麻。jǐn chéng suī yún lè, bù rú zǎo huán jiā.锦城虽云乐，不如早还家。shǔ dào zhī nán nán yú shàng qīng tiān, cè shēn xī wàng zhǎng zī jiē!蜀道之难难于上青天，侧身西望长咨嗟！