《括满江红》

luò tuò gāo rén, pàn bǎi wàn qīng tóng yī zuì.落魄高人，拚百万、青铜一醉。huī sù shǒu zhū shéng yī mǒ, sì yán jīng qǐ.挥素手、朱绳一抹，四筵惊起。cuī zhī hán chóng qiū nòng yuè, jiào qún dú yàn tiān shuǐ.催织寒虫秋弄月，叫群独雁天水。gèng huáng lí zǐ yàn duì chūn fēng, zhēng fán cuì.更黄鹂、紫燕对春风，争繁脆。bēi chǔ guó, jī chén yì.悲楚国，羁臣意。lián hàn nǚ, yú qiān lǐ.怜汉女，逾千里。shì shēn guī ēn yuàn, gòng xiāng rǔ ěr.似深闺恩怨，共相汝尔。wǒ yǒu jiāng nán qiū hè qù, cǐ xián néng dào xīn zhōng shì.我有江南丘壑趣，此弦能道心中事。yào qū gōng shí tīng xiě sōng fēng, yún chuāng lǐ.要曲肱、时听写松风，云窗里。shān gǔ shuǐ xiān huā: líng bō xiān zǐ shēng chén wà, shuǐ shàng qīng yíng bù wēi yuè.山谷水仙花：凌波仙子生尘袜，水上轻盈步微月。shì shuí zhāo cǐ duàn cháng hún? zhǒng zuò hán huā jì chóu jué.是谁招此断肠魂？种作寒花寄愁绝。hán xiāng tǐ sù yù qīng chéng, shān FA2A shì dì méi shì xiōng.含香体素欲倾城，山FA2A是弟梅是兄。zuò duì zhēn chéng bèi huā nǎo, chū mén yī xiào dà jiāng héng.坐对真成被花恼，出门一笑大江横。