《满江红（题快阁和徐宰韵）》

kuài gé dōng xī, ōu biān wèn wǎn qíng kě xǐ.快阁东西，鸥边问、晚晴可喜。ōu jiě yǔ jì méng zhī hòu, liǎng wēng céng yǐ.鸥解语、既盟之后，两翁曾倚。dí nòng guàn tīng huáng lǔ zhí, lǚ shēng shēn shí xú yuān zi.笛弄惯听黄鲁直，履声深识徐渊子。tiān wǒ lái xiāng duì liǎng wàng jī, zhēn xiàng shì.添我来、相对两忘机，真相似。yě bù zhǒng, xián táo lǐ.也不种，闲桃李。yě bù wán, jiā shān shuǐ.也不玩，佳山水。yǒu xīn shī zì zì, ài mín ér yǐ.有新诗字字，爱民而已。yī piàn xīn xián qiū shuǐ wài, sān nián rén zài chūn fēng lǐ.一片心闲秋水外，三年人在春风里。zhǎng yī gāo jiāng shuǐ sòng guī hóng, míng cháo shì.涨一篙、江水送归鸿，明朝是。