《满江红（和刘朔斋节亭韵）》

rén shì méi huā, qiào yù lì suì hán fēng jié.人似梅花，峭玉立、岁寒风节。xīn pǔ pì zhǒng méi qiān shù, huàn chéng nán xuě.新圃辟、种梅千树，幻成南雪。chí suì pù shēng hé pěng yǔ, jìng hán qiū yǐng huáng shāi yuè.池碎瀑声荷捧雨，径涵秋影篁筛月。huàn shí jūn cuò luò zuò tíng qián, hóng chén jué.唤石君、错落坐庭前，红尘绝。xián guā ěr, qín zhēng jiá.嫌聒耳，琴筝戛。yōng zhe yǎn, pái yōu xiá.慵著眼，俳优狎。dàn yī shāng yī yǒng, fàng huái kāi kuò.但一觞一咏，放怀开阔。yǒng dì chí tíng gōng yǎn yìng, qíng tiān zhù shí chān shī shè.涌地池亭工掩映，擎天柱石觇施设。dài zhī tóu jīn kē kě tiáo gēng, xiū qīng zhé.待枝头、金颗可调羹，休轻折。