《水龙吟（海棠）》

jǐn chéng chūn sè yí gēn, lì zī jiǒng yā jiāng nán dì.锦城春色移根，丽姿迥压江南地。qióng sū fú liǎn, cǎi yún mǎn xiù, qún fāng xiū bì.琼酥拂脸，彩云满袖，群芳羞避。shuāng yàn lái shí, mù hán tíng yuàn, yǔ cáng yān bì.双燕来时，暮寒庭院，雨藏烟闭。zhèng wèi zú, gōng zhuāng shàng qiè, hái qīng sǎ yān zhī lèi.正□□未足，宫妆尚怯，还轻洒胭脂泪。zhǎng shì huān yóu huā dǐ.长是欢游花底。pà dōng fēng dǒu chéng yuàn chuī.怕东风、陡成怨吹。gāo shāo yín zhú, liáng zhōu cuī àn, gē shēng jiàn qǐ.高烧银烛，梁州催按，歌声渐起。lǜ tài duō yōng, hóng qíng bù yǔ, dòng yáo rén yì.绿态多慵，红情不语，动摇人意。suàn wú gōng dú bù, zhāo yáng dì yī, kě yī xī bǐ.算吴宫独步，昭阳第一，可依稀比。