《满江红（次韵西叔兄咏兰）》

yù zhì jīn xiàng, zhǎng zì shǒu jiān tíng àn shì.玉质金相，长自守、间庭暗室。duì huáng hūn yuè lěng, méng lóng wù.对黄昏月冷，朦胧雾＿。zhī wǒ zhě xī cháng wǒ guì, yú rén bù jí ér rén jí.知我者希常我贵，于人不即而人即。bǐ yún yún mán zì yuàn líng jūn, shāng lán zhí.彼云云、谩自怨灵均，伤兰植。qū píng zi jiàn fèn shì zhī bú jiàn zhī, lí sāo cháng yǐ lán zì kuàng, ér zi jiàn yì wèi qiū lán kě yù guì shù dōng róng.屈平、子建愤世之不见知，《离骚》常以兰自况，而子建亦谓秋兰可喻桂树冬荣。tí jué luàn, chūn fāng jì.鶗鴂乱，春芳寂。luò wěi jiào, chí yīng zhāi.络纬叫，池英摘。wéi guó xiāng nài jiǔ, sù qiū tóng dé.惟国香耐久，素秋同德。jì xiàng jìng zhōng guān xìng fēn, piān yú fā chù zhī shēng sè.既向静中观性分，偏于发处知生色。dài dào tóu shēng chòu liǎng wú shí, zhēn wén shí.待到头、声臭两无时，真闻识。