《汉宫春（和冯宫教咏梅，依李汉老韵）》

yǔ lǐng méi huā, dào jiāng kōng suì wǎn, shǐ fàng nán zhī.庾岭梅花，到江空岁晚，始放南枝。qǐ tú bīng xuě xī jìng, bù shòu qīn qī.岂徒冰雪蹊径，不受侵欺。gū gāo zì fù, jǐn yán liáng biàn tài wú qī.孤高自负，尽炎凉、变态无期。biàn zhàng yǔ mán yān rú xǔ, dàn zhuāng yě bù suí shí.便瘴雨、蛮烟如许，淡妆也不随时。wèi kěn yí gēn shàng yuàn, qiě zhú biān yuàn luò, yuè xià yuán lí.未肯移根上苑，且竹边院落，月下园篱。chú què xī hú jù zi, cǐ hòu wú shī.除却西湖句子，此后无诗。xiàng hóng zǐ, yào shí fēn wǔ mèi yīn shuí.向□红紫，要十分、妩媚因谁。suàn zhǐ yǒu tiān lián qīng kǔ, fēn fēn fēng dié zhēng zhī.算只有、天怜清苦，纷纷蜂蝶争知。