《嵩山十志十首》

dào jǐng tái zhě, gài tài shì nán lù, tiān mén yòu yá, jié fēng rú tái, qì líng dào jǐng.倒景台者，盖太室南麓，天门右崖，杰峰如台，气凌倒景。dēng lù yǒu sān chù kě qì, huò yuē sān xiū tái, kě yǐ yāo yù fēng zhī kè,登路有三处可憩，或曰三休台，可以邀驭风之客，huì jué chén zhī zǐ.会绝尘之子。chāo yì zhēn, dàng xiá jīn, cǐ qí suǒ jué yě.超逸真，荡遐襟，此其所绝也。jí shì rén dēng yān,及世人登焉，zé hún sàn shén yuè, mù jí xīn shāng yǐ.则魂散神越，目极心伤矣。cí yuē:词曰：tiān mén huō xī xiān tái sǒng, jié yì zú xī líng hòng yǒng.天门豁兮仙台耸，杰屹崒兮零澒涌。qióng sān xiū xī kuàng yī guān,穷三休兮旷一观，hū ruò dēng kūn lún xī zhōng qī hàn màn xiān.忽若登昆仑兮中期汗漫仙。sǒng tiān guān xī dào jǐng tái,耸天关兮倒景台，shā hào qì xī yì xiāo āi.鲨颢气兮轶嚣埃。jiǎo jiǎo zhī zǐ xī zì dú lì, yún kě péng xī xiá kě xī,皎皎之子兮自独立，云可朋兮霞可吸，céng hé róng rǔ zhī suǒ jí.曾何荣辱之所及。