《念奴娇》

fù niàn nú jiāo, xǐ qiān zǎi zhī wū miè, yǐ qū liú sú zhī huò赋念奴娇，洗千载之诬蔑，以祛流俗之惑shǔ chuān sān xiá, yǒu gāo táng qí guān, shén xiān yōu chù.蜀川三峡，有高唐奇观，神仙幽处。jù shí yán lín jī shuǐ, bō làng hōng tiān shēng nù.巨石＿岩临积水，波浪轰天声怒。shí èr líng fēng, yún jiē yuè dì, zhōng yǒu wū shān nǚ.十二灵峰，云阶月地，中有巫山女。xū yú biàn huà, yáng tái zhāo mù yún yǔ.须臾变化，阳台朝暮云雨。kān xiào chǔ guó huái xiāng, fèn dāng yán fù zǐ, hú rán wú dù.堪笑楚国怀襄，分当严父子，胡然无度。huàn mèng jù mí, yīng gǎn féng chī mèi, xū yán míng yù.幻梦俱迷，应感逢魑魅，虚言冥遇。xiān nǚ chǐ qiú méi, kuàng shén qīng zhí, qǐ kě qīng wū wū.仙女耻求媒，况神清直，岂可轻诬污。féng jūn zhī è, bǐ zāi sòng yù cí fù.逢君之恶，鄙哉宋玉词赋。