《望江南》

sì tòng jiǔ dá, qīng yù jiāo huī.四通九达，青玉交辉。tiān zuò gāo shān, dì líng ruò cǐ.天作高山，地灵若此。cháng xiāng wèi yuē: shēn chǔ zhēn rén zhī xū, ér bù zhī yě.常相谓曰：身处真人之墟，而不知也。dēng xì zhū fēng, yǐ jiàn hǔ dūn lóng niè, yuǎn bì yáo cén, jiē zài qí xià.登戏珠峰，以见虎蹲龙蹑，远壁遥岑，皆在其下。kǎo shì zài jìng, jiàn míng bǎng zhī, shuǐ zhōng huā pǔ zhōng shū, shān guāng zhú cuì, bái wū yú jìng, dé qí jū yǐ.考室在靖，建名榜之，水中花、圃中蔬，山光竹翠，白屋逾静，得其居矣。xī zhī sī guī, jiàn shí èr piān zhī qū.昔之思归，见十二篇之曲。tóng shēng xiāng yìng, gù hé zhī.同声相应，故和之。xī yuán hǎo, xiān gòu zhàn xiān fēng.西源好，仙构占仙峰。yī hè xìng líng qīng wǒ yǔ, wàn lóng fēng yǔ luàn shuāng kōng.一鹤性灵清我宇，万龙风雨乱霜空。gāo jìng tài shū yōng.高静太疏慵。tiān dì lè, shān shuǐ jìng liú tōng.天地乐，山水静流通。xíng zuò wò lián chén wài jǐng, xū kōng jì shì dào jiā fēng.行坐卧怜尘外景，虚空寂是道家风。fēi xì lè xiāng cóng.非细乐相从。