《蝶恋花》

hé zhě? fū cuī zhī cái huá wǎn měi, cí cǎi yàn lì, zé yú suǒ zài jiān shū shī zhāng jǐn zhī yǐ.何者？夫崔之才华婉美，词彩艳丽，则于所载缄书诗章尽之矣。rú qí dōu yú yín yě zhī tài, zé bù kě dé ér jiàn.如其都愉淫冶之态，则不可得而见。jí guān qí wén, piāo piāo rán fǎng fú chū yú rén mù qián.及观其文，飘飘然仿佛出于人目前。suī dān qīng mó xiě qí xíng zhuàng, wèi zhī néng rú shì gōng qiě zhì fǒu? pū cháng cǎi zhí qí yì, zhuàn chéng gǔ zǐ cí shí yī zhāng, shì yú yǒu hé dōng bái xiān shēng.虽丹青摹写其形状，未知能如是工且至否？仆尝采摭其意，撰成鼓子词十一章，示余友何东白先生。xiān shēng yuē: wén zé měi yǐ, yì yóu yǒu bù jìn zhě, hú bù fù wèi yī zhāng yú qí hòu, jù dào zhāng zhī yú cuī, jì bù néng yǐ lǐ dìng qí qíng, yòu bù néng hé zhī yú yì.先生曰：文则美矣，意犹有不尽者，胡不复为一章于其后，具道张之于崔，既不能以理定其情，又不能合之于义。shǐ xiāng yù yě, rú shì zhī dǔ zhōng xiāng shī yě, rú shì zhī jù.始相遇也，如是之笃；终相失也，如是之遽。bì jí yú cǐ, zé wán yǐ.必及于此，则完矣。yú yīng zhī yuē: xiān shēng zhēn wéi wén zhě yě.余应之曰：先生真为文者也。yán bì yù yǒu zhōng zhēn jiè ér hòu yǐ.言必欲有终箴戒而后已。dà dǐ bǐ mí zhī cí, zhǐ gē qí shì zhī kě gē, bù bì rú shì zhī bèi.大抵鄙靡之词，止歌其事之可歌，不必如是之备。ruò fú jù sàn lí hé, yì rén zhī cháng qíng, gǔ jīn suǒ gòng xī yě.若夫聚散离合，亦人之常情，古今所共惜也。yòu kuàng cuī zhī shǐ xiāng de ér zhōng zhì xiāng shī, qǐ dé yǐ zāi.又况崔之始相得而终至相失，岂得已哉。rú cuī yǐ tā shì, ér zhāng guǐ jì yǐ qiú jiàn cuī zhī zhāng zhī yì, ér qián fù shī yǐ xiè zhī, qí qíng gài yǒu wèi néng wàng zhě yǐ.如崔已他适，而张诡计以求见；崔知张之意，而潜赋诗以谢之，其情盖有未能忘者矣。lè tiān yuē:" tiān cháng dì jiǔ yǒu shí jǐn, cǐ hèn mián mián wú jìn qī", qǐ dú zài bǐ zhě yé? yǔ yīn mìng cǐ yì, fù chéng yī qǔ, zhuì yú chuán wèi yún.乐天曰：“天长地久有时尽，此恨绵绵无尽期”，岂独在彼者耶？予因命此意，复成一曲，缀于传未云。shāng diào shí èr shǒu zhī shí èr商调十二首之十二jìng pò rén lí hé chǔ wèn.镜破人离何处问。lù gé yín hé, suì huì zhī yóu jìn.路隔银河，岁会知犹近。zhī dào xīn lái xiāo shòu sǔn.只道新来消瘦损。yù róng bú jiàn kōng chuán xìn.玉容不见空传信。qì zhì qián huān jù wèi rěn.弃掷前欢俱未忍。qǐ liào méng yán, dǒu dùn wú píng zhǔn.岂料盟言，陡顿无凭准。dì jiǔ tiān cháng zhōng yǒu jǐn, mián mián bù shì wú qióng hèn.地久天长终有尽，绵绵不似无穷恨。