《蝶恋花》

yuán kě yú.援可逾。jì wàng zhī xī, zhāng yīn tī shù ér yú yān.既望之夕，张因梯树而逾焉。dá yú xī xiāng zé hù bàn kāi yǐ.达于西厢则户半开矣。wú jǐ hóng niáng fù lái, lián yuē: zhì yǐ, zhì yǐ.无几红娘复来，连曰：至矣，至矣。zhāng shēng qiě xǐ qiě hài, wèi bì huò jì.张生且喜且骇，谓必获济。jí nǚ zhì, zé duān fú yǎn róng, dà shù zhāng yuē: xiōng zhī ēn, huó wǒ jiā hòu yǐ, yóu shì cí mǔ yǐ ruò zi yòu nǚ jiàn yī.及女至，则端服俨容，大数张曰：兄之恩，活我家厚矣，由是慈母以弱子幼女见依。nài hé yīn bù lìng zhī bì, zhì yín shui shī zhī cí.奈何因不令之婢，致淫氵失之词。shǐ yǐ hù rén zhī luàn wèi yì, ér zhōng lüè luàn ér qiú zhī.始以护人之乱为义，而终掠乱而求之。shì yǐ luàn yì luàn, qí qù jǐ hé.是以乱易乱，其去几何。chéng yù qǐn qí cí, zé bǎo rén zhī jiān bú yì míng zhī mǔ, zé bèi rén zhī huì bù xiáng jiāng jì yú bì qiè, yòu kǒng bù dé fā qí zhēn chéng.诚欲寝其词，则保人之奸不义；明之母，则背人之惠不祥；将寄于婢妾，又恐不得发其真诚。shì yòng tuō yú duǎn zhāng, yuàn zì chén qǐ.是用托于短章，愿自陈启。yóu jù xiōng zhī jiàn nán, shì yòng bǐ mí zhī cí yǐ qiú bì zhì.犹惧兄之见难，是用鄙靡之词以求必至。fēi lǐ zhī dòng, néng bù kuì xīn.非礼之动，能不愧心。tè yuàn yǐ lǐ zì chí, wú jí yú luàn.特愿以礼自持，毋及于乱。yán bì, fān rán ér shì.言毕，翻然而逝。zhāng zì shī zhě jiǔ zhī, fù yú ér chū, yóu shì jué wàng yǐ.张自失者久之，复逾而出，由是绝望矣。fèng láo gē bàn, zài hé qián shēng.奉劳歌伴，再和前声。shāng diào shí èr shǒu zhī wǔ商调十二首之五qū zhǐ yōu qī wéi kǒng wù.屈指幽期惟恐误。qià dào chūn xiāo, míng yuè dāng sān wǔ.恰到春宵，明月当三五。hóng yǐng yā qiáng huā mì chù.红影压墙花密处。huā yīn biàn shì táo yuán lù.花阴便是桃源路。bù wèi lán chéng jīn shí gù.不谓兰诚金石固。liǎn mèi yí shēng, zì bǎ duō cái shù.敛袂怡声，恣把多才数。chóu chàng kōng huí shuí gòng yǔ.惆怅空回谁共语。zhǐ yìng huà zuò zhāo yún qù.只应化作朝云去。