《冥会诗》

zhēng bù féng rén huà cǐ shēn, cǐ shēn cháng yè bù zhī chūn.争不逢人话此身，此身长夜不知春。zì cóng guó pò jiā wáng hòu, lǒng shàng wéi tiān fāng cǎo xīn.自从国破家亡后，陇上惟添芳草新。xiū shuō rén jiān hèn liàn duō, kuàng féng jiā kè cǐ xiāng guò.休说人间恨恋多，况逢佳客此相过。táng zhōng zòng yǒu qiān pán lè, zhēng jí yáng chūn yī qǔ gē.堂中纵有千般乐，争及阳春一曲歌。yōu gǔ qióng huā shì qiè shēn, zòng huái xiāng yàn tǔ wú yīn.幽谷穷花似妾身，纵怀香艳吐无因。duō qíng gōng zǐ néng xiāng fǎng, yīng jiě huí fēng zàn jiè chūn.多情公子能相访，应解回风暂借春。ēn qíng wèi zú xiǎo guāng cuī, shù duǒ mián huā wèi dé kāi.恩情未足晓光催，数朵眠花未得开。què xiàn yī shuāng jīn è bì, dé suí rén shì chū jiāng lái.却羡一双金扼臂，得随人世出将来。