《宴柳毅诗》

dà tiān cāng cāng xī dà dì máng máng, rén gè yǒu zhì xī hé kě sī liang.大天苍苍兮大地茫茫，人各有志兮何可思量。hú shén shǔ shèng xī báo shè yī qiáng, léi tíng yī fà xī qí shú gǎn dāng.狐神鼠圣兮薄社依墙，雷霆一发兮其孰敢当。hé zhēn rén xī xìn yì zhǎng, lìng gǔ ròu xī hái gù xiāng, yǒng yán cán kuì xī hé shí wàng.荷贞人兮信义长，令骨肉兮还故乡，永言惭愧兮何时忘。shàng tiān pèi hé xī shēng sǐ yǒu tú, cǐ bù dàng fù xī bǐ bù dàng fū.上天配合兮生死有途，此不当妇兮彼不当夫。fù xīn xīn kǔ xī jīng shuǐ zhī yú, fēng shuāng mǎn bìn xī yǔ xuě luó rú.腹心辛苦兮泾水之隅，风霜满鬓兮雨雪罗襦。lài míng gōng xī yǐn sù shū, lìng gǔ ròu xī jiā rú chū, yǒng yán zhēn zhòng xī wú shí wú.赖明公兮引素书，令骨肉兮家如初，永言珍重兮无时无。bì yún yōu yōu xī jīng shuǐ dōng liú, shāng jiē měi rén xī yǔ qì huā chóu.碧云悠悠兮泾水东流，伤嗟美人兮雨泣花愁。chǐ shū yuǎn dá xī yǐ jiě jūn yōu, āi yuān guǒ xuě xī hái chù qí xiū.尺书远达兮以解君忧，哀冤果雪兮还处其休。hé jūn hé yǎ xī gǎn gān xiū, shān jiā jì mò xī nán jiǔ liú,荷君和雅兮感甘羞，山家寂寞兮难久留，yù jiāng cí qù xī bēi chóu móu.欲将辞去兮悲绸缪。