《古梅》

huǒ nüè fēng tāo shuǐ zì gēn, shuāng cūn xuě zhòu gǔ tái hén.火虐风饕水渍根，霜皴雪皱古苔痕。dōng fēng wèi kěn suí hán shǔ, yòu niè qīng xiāng yǔ fǎn hún.东风未肯随寒暑，又蘖清香与返魂。