《长安卧病》

shēn shì zú kān bēi, kōng fáng wò bìng shí.身世足堪悲，空房卧病时。juàn lián huā yǔ dī, sǎo shí zhú yīn yí.卷帘花雨滴，扫石竹阴移。yǐ jué shēng rú mèng, kān jiē shòu bù zhī.已觉生如梦，堪嗟寿不知。wèi néng tōng fǎ xìng, jù kě miǎn zhī lí.未能通法性，讵可免支离。