《壁上诗二首》

yú zì lái tiān tāi, fán jīng jǐ wàn huí.余自来天台，凡经几万回。yī shēn rú yún shuǐ, yōu yōu rèn qù lái.一身如云水，悠悠任去来。xiāo yáo jué wú nào, wàng jī lóng fú dào.逍遥绝无闹，忘机隆佛道。shì tú qí lù xīn, zhòng shēng duō fán nǎo.世途岐路心，众生多烦恼。wù wù shěn làng hǎi, piāo piāo lún sān jiè.兀兀沈浪海，漂漂轮三界。kě xī yī líng wù, wú shǐ bèi jìng mái.可惜一灵物，无始被境埋。diàn guāng piē rán qǐ, shēng sǐ fēn chén āi.电光瞥然起，生死纷尘埃。hán shān tè xiāng fǎng, shí dé cháng wǎng lái.寒山特相访，拾得常往来。lùn xīn huà míng yuè, tài xū kuò wú ài.论心话明月，太虚廓无碍。fǎ jiè jí wú biān, yī fǎ pǔ biàn gāi.法界即无边，一法普遍该。běn lái wú yī wù, yì wú chén kě fú.本来无一物，亦无尘可拂。ruò néng le dá cǐ, bù yòng zuò wù wù.若能了达此，不用坐兀兀。