《斑竹》

nóng lǜ shū jīng rào xiāng shuǐ, chūn fēng chōu chū jiāo lóng wěi.浓绿疏茎绕湘水，春风抽出蛟龙尾。sè bào shuāng huā fěn dài guāng,色抱霜花粉黛光，zhī chēng shǔ jǐn hóng xiá qǐ.枝撑蜀锦红霞起。jiāo jiá qiāo yī wú sú shēng, mǎn lín fēng yè dāo qiāng héng.交戛敲欹无俗声，满林风曳刀枪横。yīn hén kǔ yǔ xǐ bù là, yóu dài xiāng é lèi xuè xīng.殷痕苦雨洗不落，犹带湘娥泪血腥。niǎo nuó shāo tóu sǎo qiū yuè,袅娜梢头扫秋月，yǐng chuān lín xià yí cán xuě.影穿林下疑残雪。wǒ jīn cán kuì zi yóu xīn, jiě ài cǐ jūn míng bù miè.我今惭愧子猷心，解爱此君名不灭。