《五子之歌》

bāng wéi gù běn zì ān níng, lín xià cháng xū yù xiǔ jīng.邦惟固本自安宁，临下常须驭朽惊。hé shì shí xún yóu bù fǎn, huò tāi cóng cǐ zhào yīn bīng.何事十旬游不返，祸胎从此召殷兵。jiǔ sè shēng qín hào sì huāng, nà kān jùn yǔ yòu diāo qiáng.酒色声禽号四荒，那堪峻宇又雕墙。jìng sī jīn gǔ wèi jūn zhě, wèi huò yīn zī bù miè wáng.静思今古为君者，未或因兹不灭亡。wéi bǐ táo táng yǒu jì fāng, shào nián dōu bù jiě sī liang.唯彼陶唐有冀方，少年都不解思量。rú jīn suàn de dāng shí shì, shǒu wèi pán yóu luàn jì gāng.如今算得当时事，首为盘游乱纪纲。míng míng wǒ zǔ wàn bāng jūn, diǎn zé yí jiāng shì zǐ sūn.明明我祖万邦君，典则贻将示子孙。chóu chàng tài kāng huāng zhuì hòu, fù zōng jué sì miè qí mén.惆怅太康荒坠后，覆宗绝祀灭其门。chóu chóu wàn xìng suì wú yī, yán hòu hé zēng jiě niǔ ní.仇雠万姓遂无依，颜厚何曾解忸怩。wǔ zǐ jì gē bāng yǐ shī, yī chǎng qián shì huǐ nán zhuī.五子既歌邦已失，一场前事悔难追。