《险竿行》

shān xiǎn jīng cuī zhōu, shuǐ xiǎn néng fù zhōu.山险惊摧輈，水险能覆舟。nài hé píng dì bù kěn lì,奈何平地不肯立，zǒu shàng bǎi chǐ gāo gān tóu.走上百尺高竿头。wǒ bù zhī ěr shì rén yé fù náo yé,我不知尔是人耶复猱耶，shǐ wǒ wèi ěr cháng tàn jiē.使我为尔长叹嗟。wǒ wén xiào zǐ bù xǔ guó, zhōng chén bù ài jiā.我闻孝子不许国，忠臣不爱家。ěr jīn qīng mìng zhòng huáng jīn, zhōng xiào liǎng kuī tú ěr kuā.尔今轻命重黄金，忠孝两亏徒尔夸。shǐ yǐ xiǎn jì yuè jūn mù,始以险技悦君目，zhōng yǐ tān xīn mèi jūn lù.终以贪心媚君禄。bǎi chǐ gāo gān bǎi dù yuán, yī zú cēn cī yī jiā kū.百尺高竿百度缘，一足参差一家哭。xiǎn gān ér, tīng wǒ yǔ, gèng yǒu xiǎn tú xiǎn yú rǔ.险竿儿，听我语，更有险徒险于汝。zhòng yú quán zhě shī jūn ēn,重于权者失君恩，luò xiàng tiān yá hǎi biān qù.落向天涯海边去。xiǎn gān ér, ěr xū zhī, xiǎn tú yù wǎng ěr kě sī.险竿儿，尔须知，险途欲往尔可思。shàng dé bù xià xià bù dé, wǒ wèi cǐ bèi xiǎn yú xiǎn gān ér.上得不下下不得，我谓此辈险于险竿儿。