《虞姬怨》

qiè běn jiāng nán cǎi lián nǚ, jūn shì jiāng dōng xué jiàn rén.妾本江南采莲女，君是江东学剑人。féng jūn yóu xiá yīng xióng rì,逢君游侠英雄日，zhí qiè nián huá táo lǐ chūn.值妾年华桃李春。nián huá zhuó zhuó yàn táo lǐ, jié fà zān huā pèi jūn zǐ.年华灼灼艳桃李，结发簪花配君子。xíng féng chǔ hàn zhèng xiāng chí, cí jiā shàng mǎ cóng jūn qǐ.行逢楚汉正相持，辞家上马从君起。suì suì nián nián shì zhēng zhàn,岁岁年年事征战，shì jūn wéi mù sǔn hóng yán.侍君帷幕损红颜。bù xī luó yī zhān mǎ hàn, bù cí hóng fěn zhe dāo huán.不惜罗衣沾马汗，不辞红粉著刀环。xiāng qī xiāng xǔ dìng guān zhōng, míng luán míng pèi rù qín gōng.相期相许定关中，鸣銮鸣佩入秦宫。shuí wù sì miàn chǔ gē qǐ,谁误四面楚歌起，guǒ zhī wǔ xīng hàn dào xióng.果知五星汉道雄。tiān shí rén shì yǒu xìng miè, zhì qióng jì qū xīn cuī shé.天时人事有兴灭，智穷计屈心摧折。zé zhōng mǎ lì xiān zhàn pí, zhàng xià é méi.泽中马力先战疲，帐下蛾眉□□□。jūn wáng shì rì wú shén cǎi,君王是日无神彩，jiàn qiè cǐ shí róng mào gǎi.贱妾此时容貌改。bá shān yì qì dōu yǐ wú, dù jiāng miàn mù jīn hé zài.拔山意气都已无，渡江面目今何在。zhōng tiān gé dì yǔ jūn cí, hèn shì liú bō wú xī shí.终天隔地与君辞，恨似流波无息时。shǐ qiè běn lái bù xiāng shí,使妾本来不相识，qǐ jiàn zhōng tú huái kǔ bēi.岂见中途怀苦悲。