《妾薄命》

zì cóng lí bié shǒu kōng guī, yáo wén zhēng zhàn fù yún tī.自从离别守空闺，遥闻征战赴云梯。yè yè sī jūn liáo hǎi běi,夜夜思君辽海北，nián nián qì qiè wèi qiáo xī.年年弃妾渭桥西。yáng chūn bái rì zhào kōng nuǎn, zǐ yàn xián huā xiàng tíng mǎn.阳春白日照空暖，紫燕衔花向庭满。cǎi luán qín lǐ yuàn shēng duō, fēi què jìng qián zhuāng shū duàn.彩鸾琴里怨声多，飞鹊镜前妆梳断。shuí jiā fū xù bù cóng zhēng,谁家夫婿不从征，yìng shì yú yáng bié yǒu qíng.应是渔阳别有情。mò dào hóng yán yàn dì shǎo, jiā jiā hái shì luò yáng chéng.莫道红颜燕地少，家家还似洛阳城。dàn zhú xīn rén shū wèi guī, hái lìng qiū zhì yè shuāng fēi.旦逐新人殊未归，还令秋至夜霜飞。běi dǒu xīng qián héng lǚ yàn,北斗星前横旅雁，nán lóu yuè xià dǎo hán yī.南楼月下捣寒衣。yè shēn wén yàn cháng yù jué, dú zuò féng yī dēng yòu miè.夜深闻雁肠欲绝，独坐缝衣灯又灭。àn tí luó zhàng kōng zì lián, mèng dù yáng guān xiàng shuí shuō.暗啼罗帐空自怜，梦度阳关向谁说。měi lián róng mào wǎn rú shén,每怜容貌宛如神，rú hé bó mìng bù rú rén.如何薄命不如人。dài jūn zhāo xī yān shān zhì, hǎo zuò míng nián yáng liǔ chūn.待君朝夕燕山至，好作明年杨柳春。