《雁塔（开元八年，清河傅岩题此诗于雁塔）》

zhēng róng chè dào jǐng, kè qiào fǔ wú dì.峥嵘彻倒景，刻峭俯无地。yǒng jìn pān yǒu yuán, jí xiǎn kǒng mí zhuì.勇进攀有缘，即嶮恐迷坠。yǎo rán sàng wǔ yùn, chǔn ěr huái wàn lèi.窅然丧五蕴，蠢尔怀万类。shí jì wǎng tā xún, bō luó bì kě zhì.实际罔他寻，波罗必可致。nán shān liáo shàng yuàn, qí shù lián yán cuì.南山缭上苑，祇树连岩翠。běi dǒu lín dì chéng, fú gōng qiè tài qīng.北斗临帝城，扶宫切太清。cān hé bì rì yòng, wèi dào yì tiān míng.餐和裨日用，味道懿天明。lǜ yě lěng fēng jiā, zǐ wēi jiā qì jīng.绿野冷风浃，紫微佳气晶。xún qín yǎn fǎ yào, rěn cǎo jí jīng xíng.驯禽演法要，忍草藉经行。běn yuàn cóng zī shì, fāng zhī wù shì qīng.本愿从兹适，方知物世轻。