《病题二首》

xìng líng yōng lǎn bǎi wú néng, wéi bèi cháo cān qiǎn sù xìng.性灵慵懒百无能，唯被朝参遣夙兴。shèng zhǔ yōu róng ēn wèi dá,圣主优容恩未答，dān jīng shū kuò bìng xiāng líng.丹经疏阔病相陵。pí shāng duì kè piān chóu jiǔ, yǎn àn kàn shū měi kuì dēng.脾伤对客偏愁酒，眼暗看书每愧灯。jìn yǔ shí guāi bù zhī tuì, kě lián shēn jì mán téng téng.进与时乖不知退，可怜身计谩腾腾。rén jiān duō shì běn nán lùn, kuàng shì rén jiān lǎn màn rén.人间多事本难论，况是人间懒慢人。bù jiě yǎng shēng hé guài bìng,不解养生何怪病，yǐ néng zhī mìng gǎn cí pín.已能知命敢辞贫。xiàng kōng duō duō fán shū zì, jǔ shì tāo tāo mò wèn jīn.向空咄咄烦书字，举世滔滔莫问津。jīn mǎ mén qián jūn shí fǒu, dōng fāng màn qiàn shì qián shēn.金马门前君识否，东方曼倩是前身。