《叙吟二首》

wǎng zhé sōu luó miào rù shén, suí zhū hé bì wèi wèi zhēn.往哲搜罗妙入神，隋珠和璧未为珍。ér jīn suǒ de cán nán jì, miù xiàng píng shēng zhe kǔ xīn.而今所得惭难继，谬向平生著苦辛。chéng pì chéng mó èr yǎ zhōng, měi féng zhī jǐ shì hēng tōng.成僻成魔二雅中，每逢知己是亨通。yán zhī wú zuì zhōng nán yàn, yù bǎ fēng sāo jì gǔ fēng.言之无罪终难厌，欲把风骚继古风。