《长城》

yíng shì shè fáng hú, zhēng shā zhù yuān lěi.嬴氏设防胡，烝沙筑冤垒。méng gōng qǔ xūn míng, qǐ suàn shēng mín sǐ.蒙公取勋名，岂算生民死。yùn běn lì bù jīn, suì shēn shā qì lǐ.运畚力不禁，碎身砂碛里。qián lí yù bàn kōng, cháng chéng chōng wèi yǐ.黔黎欲半空，长城舂未已。huáng tiān qián gǔ nù, lì huà yī nǚ zǐ.皇天潜鼓怒，力化一女子。suì shǐ wàn zhì bēng, bù jìn shù xíng lèi.遂使万雉崩，不尽数行泪。zì gǔ jìn shēn zhě, běn fēi xiàn wù zhì.自古进身者，本非陷物致。dāng shí wén dé xiū, bú dào sān shì dì.当时文德修，不到三世地。