《观修处士画桃花图歌》

yī cóng tiān bǎo wáng wéi sǐ, yú jīn shǐ yù xiū fū zǐ.一从天宝王维死，于今始遇修夫子。néng xiàng jiāo xiāo sì fú zhōng,能向鲛绡四幅中，dān qīng àn yǔ chūn zhēng gōng.丹青暗与春争工。gōu máng ruò jiàn yīng xiū shā, yūn lǜ yún hóng jiàn fēn bié.勾芒若见应羞杀，晕绿匀红渐分别。kān lián cǎi bǐ shì dōng fēng, yī duǒ yī zhī suí shǒu fā.堪怜彩笔似东风，一朵一枝随手发。yàn zhī zhà shī rú hán lù,燕支乍湿如含露，yǐn de jiāo yīng chī bù qù.引得娇莺痴不去。duō shǎo yóu fēng jǐn rì fēi, kàn biàn huā xīn qiú rù chù.多少游蜂尽日飞，看遍花心求入处。gōng fū miào lì shí qí jué, shì duì sháo guāng hǎo shí jié.工夫妙丽实奇绝，似对韶光好时节。piān yí liú zhe dài shēn dōng,偏宜留著待深冬，pù xiàng lóu qián jí shuāng xuě.铺向楼前殛霜雪。