《樊登见寄四首》

xīn cí jiǎn qiū shuǐ, xǐ wǒ xiōng zhōng chén.新辞翦秋水，洗我胸中尘。wú yóu qiè liáng huì, jí mù kōng huái rén.无由惬良会，极目空怀人。zuì lái bá jiàn gē, zì zì jiē yáng chūn.醉来拔剑歌，字字皆阳春。qīng huáng zhe liǔ tiáo, xīn chūn xǐ gēng shǐ.轻黄著柳条，新春喜更始。gǎn shí zhòng sāo shǒu, chàng wàng bù néng yǐ.感时重搔首，怅望不能已。wú yóu tuō shēn qíng, qīng xiè fāng zūn lǐ.无由托深情，倾泻芳尊里。míng yuè rù wǒ shì, tiān fēng chuī wǒ páo.明月入我室，天风吹我袍。liáng yè zuì cén jì, lǚ kuàng hé xiāo tiáo.良夜最岑寂，旅况何萧条。chí qíng wàng hǎi bō, yī hè míng jiǔ gāo.驰情望海波，一鹤鸣九皋。yōu yōu kuò chéng běi, miàn miàn yán quán xī.悠悠括城北，眄眄岩泉西。sù cǎo míng yān lǜ, kǔ zhú hán yún dī.宿草暝烟绿，苦竹含云低。yōu huái bù kě tuō, zhè gū kōng zì tí.幽怀不可托，鹧鸪空自啼。