《玉声亭》

shì jiān quán shí běn wú jià, nà gèng tiān rán luò jǐng zhōng.世间泉石本无价，那更天然落景中。hàn pèi cóng chēng hán liū yǔ,汉佩琮琤寒溜雨，qín xiāo piāo miǎo yè qiāo fēng.秦箫缥缈夜敲风。yī fāng qīng qì qún yīn fú, bàn jú xián qí wàn lǜ kōng.一方清气群阴伏，半局闲棋万虑空。jiè wèn zhǔ rén néng zhù jiǔ, hòu lái hǎo shì yǒu shuí tóng.借问主人能住久，后来好事有谁同。