《闻杜鹃》

huā shí yī xiǔ bì shān qián, míng yuè dōng fēng jiào dù juān.花时一宿碧山前，明月东风叫杜鹃。gū guǎn jué lái tīng yè bàn,孤馆觉来听夜半，léi tóng xiāng duì yì wú mián.羸僮相对亦无眠。rǔ shēn āi yuàn yóu rú cǐ, wǒ lèi zòng héng qǐ ǒu rán.汝身哀怨犹如此，我泪纵横岂偶然。zhēng de cāng cāng zhī yǒu hèn, rǔ shēn chéng hè wǒ chéng xiān.争得苍苍知有恨，汝身成鹤我成仙。