《经故洛城》

yī piàn wēi qiáng shì kǒng rén, qiáng biān rì rì zǒu tí lún.一片危墙势恐人，墙边日日走蹄轮。zhù shí qū jǐn qiān fū lì,筑时驱尽千夫力，bēng chù kōng wéi shù lǐ chén.崩处空为数里尘。cháng hèn wǎng lái jīng cǐ dì, měi jiē xīng fèi yù zhān jīn.长恨往来经此地，每嗟兴废欲沾巾。nà kān yòu xiàng huāng chéng guò, jǐn zhì jīng fēi mài lǒng chūn.那堪又向荒城过，锦雉惊飞麦陇春。