《莺》

nuǎn cí yún gǔ bèi cán yáng, fēi xià dōng fēng chì jiàn zhǎng.暖辞云谷背残阳，飞下东风翅渐长。què xiào jīn lóng shì jī bàn,却笑金笼是羁绊，qǐ zhī yáo cǎo zhèng fēn fāng.岂知瑶草正芬芳。xiǎo féng xī yǔ tóu hóng shù, wǎn zhuàn gōng lóu qì jiù zhuāng.晓逢溪雨投红树，晚啭宫楼泣旧妆。hé shì lí rén bù kān tīng, bà qiáo xié rì niǎo chuí yáng.何事离人不堪听，灞桥斜日袅垂杨。