《陈情献江西李常侍五首》

èr shí èr sān nián, yóu qín fù zhì yàn.二十二三年，游秦复滞燕。tú péi qún yàn hòu, zì kǔ cǐ shēng qián.徒陪群彦后，自苦此生前。jìng zhé tí yuán shù, yán huāng pēn yuè quán.径折啼猿树，岩荒喷月泉。dōng táng céng shòu jiàn, chuí bái zhì yóu jiān.东堂曾受荐，垂白志犹坚。xī xī fù xī xī, rén jiān zhǐ zì mí.淅淅复栖栖，人间只自迷。zhōng nián chóu yuǎn dào, dào lǎo qù hé qī.终年愁远道，到老去何蹊。shǐ jiàn hóng yè luò, yòu wén huáng niǎo tí.始见红叶落，又闻黄鸟啼。bù yīn qū dà pèi, shuí kěn zàn tí xié.不因趋大旆，谁肯暂提携。tóng méng jí kǔ xīn, wèi shí xìng yuán chūn.童蒙即苦辛，未识杏园春。mán yǐ wú wéi rì, hái chéng bù ǒu rén.谩倚无为日，还成不偶人。xiāng chéng cháng hèn yuǎn, lǚ mèng yì chóu pín.乡程长恨远，旅梦亦愁贫。tiān dì suī yún guǎng, shū nán jì cǐ shēn.天地虽云广，殊难寄此身。chūn wéi jiǔ yǐ zhì, qiū fù yòu féng tíng.春闱久已滞，秋赋又逢停。xuǎn shì yí zhǎng zǔ, shāng shí zì bù níng.选士疑长阻，伤时自不宁。qín chéng hái zhú mèng, chǔ jiǎo yǐng suí xíng.秦城还逐梦，楚徼影随形。cǐ qù yín suī kǔ, hé rén gèng kěn tīng.此去吟虽苦，何人更肯听。gū lì shí quán sāi, qiú míng shì zhuǎn nán.孤立时全塞，求名势转难。shēn duō lí xià guó, fēn hé zǔ cháng ān.身多离下国，分合阻长安。yuè niǎo tí chūn zǎo, mán huā sòng yǔ hán.越鸟啼春早，蛮花送雨寒。qiū mén zhān gù zhòng, wèi bié yù lán gān.丘门沾顾重，未别欲阑干。