《古别离》

rù shì shǎo qíng yì, chū mén duō lù qí.入室少情意，出门多路岐。huáng hè yǒu guī rì, dàng zǐ wú hái shí.黄鹤有归日，荡子无还时。rén shuí wú fēn mìng, qiè shēn hé tài qí.人谁无分命，妾身何太奇。jūn wèi dōng nán fēng, qiè zuò xī běi zhī.君为东南风，妾作西北枝。qīng lóu lín lǐ fù, zhōng nián huà cháng méi.青楼邻里妇，终年画长眉。zì yǐ duì liáng pǐ, xiào qiè kōng luó wéi.自倚对良匹，笑妾空罗帏。láng běn dōng jiā ér, qiè běn xī jiā nǚ.郎本东家儿，妾本西家女。duì mén zhōng dào jiān, zhōng wèi wú lí zǔ.对门中道间，终谓无离阻。qǐ zhī zhōng dào jiān, qiǎn zuò kōng guī zhǔ.岂知中道间，遣作空闺主。zì shì ài fēng hóu, fēi guān bèi hú lǔ.自是爱封侯，非关备胡虏。zhī zi qù cóng jūn, hé chǔ wú liáng rén.知子去从军，何处无良人。