《和人听歌》

qì tǔ yōu lán chū dòng fáng, lè rén xiān wèn diào gōng shāng.气吐幽兰出洞房，乐人先问调宫商。shēng hé xì guǎn zhū cái zhuǎn,声和细管珠才转，qǔ dù chén yān xuě gēng xiāng.曲度沉烟雪更香。gōng zǐ bù suí cháng wàn jié, lí rén xū luò lèi qiān xíng.公子不随肠万结，离人须落泪千行。wū shān chàng bà xíng yún guò, yóu zì wēi chén wǔ huà liáng.巫山唱罢行云过，犹自微尘舞画梁。hóng liǎn chū fēn cuì dài chóu, jǐn yán gē bǎn pāi qīng qiū.红脸初分翠黛愁，锦筵歌板拍清秋。yī lóu chūn xuě hé chén luò,一楼春雪和尘落，wǔ yè hán quán dài yǔ liú.午夜寒泉带雨流。zuò shàng měi rén xīn jǐn sǐ, zūn qián lǚ kè lèi nán shōu.座上美人心尽死，尊前旅客泪难收。mò cí gèng sòng liú láng jiǔ, bǎi hú míng zhū yì rì chóu.莫辞更送刘郎酒，百斛明珠异日酬。