《乌夜号》

céng bō gé mèng zhǔ, yī wàng qīng fēng lín.层波隔梦渚，一望青枫林。yǒu niǎo zài qí jiān, dá xiǎo zì bēi yín.有鸟在其间，达晓自悲吟。shì shí yuè hēi tiān, sì yě yān yǔ shēn.是时月黑天，四野烟雨深。rú wén shēng lí kū, qí shēng tòng rén xīn.如闻生离哭，其声痛人心。qiāo qiāo yè zhèng cháng, kōng shān xiǎng āi yīn.悄悄夜正长，空山响哀音。yuǎn kè bù kě tīng, zuò chóu huá fà qīn.远客不可听，坐愁华发侵。jì fēi shǔ dì hún, kǒng shì huán shān qín.既非蜀帝魂，恐是桓山禽。sì zǐ gè fēn sǎn, mǔ shēng yóu zhì jīn.四子各分散，母声犹至今。