《听蜀道士琴歌》

zhì dào bù kě jiàn, zhèng shēng nán de wén.至道不可见，正声难得闻。hū féng yǔ kè bào lǜ qǐ,忽逢羽客抱绿绮，xī bié é méi fēng dǐng yún.西别峨嵋峰顶云。chū pái miàn niè qīng xiǎng, shì zhì xì zhū míng yù shàng.初排□面蹑轻响，似掷细珠鸣玉上。hū huī sù zhǎo huà qī xián, cāng yá pī liè bèng suì quán.忽挥素爪画七弦，苍崖劈裂迸碎泉。fèn shēng gāo, yuàn shēng yàn,愤声高，怨声咽，qū yuán jiào tiān liǎng fēi jué.屈原叫天两妃绝。cháo zhì fēi, shuāng hè lí, shǔ yù yè tí dú wù bēi.朝雉飞，双鹤离，属玉夜啼独鹜悲。chuī wǒ shén fēi bì xiāo lǐ, qiān wǒ xīn líng rù qiū shuǐ.吹我神飞碧霄里，牵我心灵入秋水。yǒu rú qū zhú tài gǔ lái,有如驱逐太古来，xié yín pì dàng zhēn xīn kāi.邪淫辟荡贞心开。xiào wèi zi, zhōng wèi chén, bù dú yǔ yán néng jiào rén.孝为子，忠为臣，不独语言能教人。qián nòng xiào, hòu nòng pín, yī shū yī cǎn fēi dōng chūn.前弄啸，后弄嚬，一舒一惨非冬春。cóng cháo zhì mù tīng bù zú,从朝至暮听不足，xiāng jiāng zhí shuō yíng zhōu sù.相将直说瀛洲宿。gēng shēn dàn bà bèi gū dēng, chuāng xuě xiāo xiāo dǎ hán zhú.更深弹罢背孤灯，窗雪萧萧打寒竹。rén jiān qǐ hé zhí xiān zōng, cǐ bié duō yīng bù zài féng.人间岂合值仙踪，此别多应不再逢。bào qín què shàng yíng zhōu qù,抱琴却上瀛洲去，yī piàn bái yún qiān wàn fēng.一片白云千万峰。