《望九华山》

zī shān tū chū hé guài qí, shàng yǒu wàn zhuàng wú fán zī.兹山突出何怪奇，上有万状无凡姿。dà zhě lín xún ruò bēn sì,大者嶙峋若奔兕，xiǎo zhě pI wéi rú yīng ér.小者pI嵬如婴儿。yù zhù jīn jīng xiāng zhǔ zhī, gàn kōng yú bì shì cēn cī.玉柱金茎相拄枝，干空逾碧势参差。xū zhōng shǐ yà jù líng bāi, dǒu chù zhà jīng yú sǒu yí.虚中始讶巨灵擘，陡处乍惊愚叟移。luó yān shí yuè xiàng bì kuī,萝烟石月相蔽亏，tiān fēng niǎo niǎo yuán yī yī.天风袅袅猿咿咿。lóng tán wàn gǔ pēn fēi liū, hǔ xué jǐ rén néng dé kuī?龙潭万古喷飞溜，虎穴几人能得窥？xū yǔ bǐ nián ài líng jìng, dào cǐ shǐ jué hún shén chí.吁予比年爱灵境，到此始觉魂神驰。rú hé dú de bǎi zhàng suǒ,如何独得百丈索，zhí shàng gāo fēng pāo sú jī.直上高峰抛俗羁。