《偈颂七十二首》

lǎo dù fēng qián dé jù shí, děng xián kāi kǒu biàn chéng shī.老杜风前得句时，等闲开口便成诗。jiù zhōng yī zhe bā bí, què bǎ lǘ ér dāng mǎ qí.就中一著巴鼻，却把驴儿当马骑。