《静上人病以偈贻之》

huǒ fēng dì shuǐ hé wéi shēn, yóu ruò qíng kōng yì diǎn chén.火风地水合为身，犹若晴空一点尘。jiè wèn bìng cóng hé chǔ qǐ, zhǐ yīng shuí shì bìng zhōng rén.借问病从何处起，只应谁是病中人。