《悲湘灵》

shān shàng liáng yún shōu, rì xié chuān fēng zhǐ.山上凉云收，日斜川风止。é huáng wǔ shí xián, qiū shēn hàn jiāng shuǐ.娥皇五十弦，秋深汉江水。chū yīn wú xiàng wài, qiān gǎn bǎi yōu lǐ.初因无象外，牵感百忧里。shuāng lù jié yáo huá, yān bō láo yù zhǐ.霜露结瑶华，烟波劳玉指。jiāng suí luò yè qù, yòu rào shū píng qǐ.将随落叶去，又绕疏蘋起。āi xiǎng yún hé lái, qīng yú tóng bàn sǐ.哀响云合来，清馀桐半死。nǚ yán wàn suì hòu, qǐ fù chán juān zi.女颜万岁后，岂复婵娟子。bù dào shén wú bēi, nà néng jiǔ rú cǐ.不道神无悲，那能久如此。hún pò wú bù zhī, jiǔ shān tú xiāng sì.魂魄无不之，九山徒相似。méi méi jìng bù cóng, wéi shāng yuǎn rén ěr.没没竟不从，唯伤远人耳。bān bān lèi huáng xià, kǒng yǒu xué sè guǐ.斑斑泪篁下，恐有学瑟鬼。