《惜花》

刘言史 唐代
年少共怜含露色,老人偏惜委尘红。
如何遂得心中事,每要花时不厌风。

拼音

nián shào gòng lián hán lù sè, lǎo rén piān xī wěi chén hóng.年少共怜含露色,老人偏惜委尘红。rú hé suì dé xīn zhōng shì, měi yào huā shí bù yàn fēng.如何遂得心中事,每要花时不厌风。

翻译

年轻时,我们都爱那带着露水的娇艳花朵,如今老了,却更怜惜那些已凋零落地的花瓣。怎样才能实现心中的愿望呢?每次花开时节,总盼着风儿不要停歇,让花儿绽放得更久一些。