《题从叔园林》

ruǎn zhái xián yuán mù, chuāng zhōng jiàn shù yīn.阮宅闲园暮，窗中见树阴。qiáo gē yī yě cǎo, sēng yǔ guò cháng lín.樵歌依野草，僧语过长林。niǎo xiàng huā jiān jǐng, rén dàn zhú lǐ qín.鸟向花间井，人弹竹里琴。zì xián shēn wèi lǎo, yǐ yǒu zhù shān xīn.自嫌身未老，已有住山心。