《和张相公太原亭怀古诗》

fēi quán tiān tāi zhuàng, qiào shí péng lái zī.飞泉天台状，峭石蓬莱姿。chán yuán yǔ qīng cuì, zhǐ chǐ dāng yōu qí.潺湲与青翠，咫尺当幽奇。jū rán jǐn jīng dào, dé yǐ shū yán cí.居然尽精道，得以书妍词。qǐ wú tā shān shèng, yì cǐ qīng xuān chí.岂无他山胜，懿此清轩墀。