《题段上人院壁画古松》

shí shàng pán gǔ gēn, wèi yán tiān shēng yǒu.石上盘古根，谓言天生有。ān zhī cǎo mù xìng, biàn zài huà shī shǒu.安知草木性，变在画师手。yīn shēn fāng zhàng jiān, zhí qù yōu qiě xián.阴深方丈间，直趣幽且闲。mù wén lí pī shì cuō zuó,木纹离披势搓捽，zhōng liè kōng xīn huǒ shāo chū.中裂空心火烧出。sǎo chéng sān cùn wǔ cùn zhī, biàn shì qiān nián wàn nián wù.扫成三寸五寸枝，便是千年万年物。méi tái nóng dàn sè bù tóng, yī miàn sǐ pí shēng dù chóng.莓苔浓淡色不同，一面死皮生蠹虫。fēng shuāng wèi bì lái dào cǐ,风霜未必来到此，qì sè yǎo zài hán shān zhōng.气色杳在寒山中。gū biāo kě wán bù kě qǔ, néng shǐ zhī gōng dào chǎng gǔ.孤标可玩不可取，能使支公道场古。