《秦镜》

wàn gǔ qín shí jìng, cóng lái bào zhì jīng.万古秦时镜，从来抱至精。yī tái yuè zì tǔ, zài xiá shuǐ cháng qīng.依台月自吐，在匣水常清。làn làn jīn guāng fā, chéng chéng wù xiàng shēng.烂烂金光发，澄澄物象生。yún tiān jiē dòng jiàn, biǎo lǐ jǐn xū míng.云天皆洞鉴，表里尽虚明。dàn jiàn rén kuī dǎn, quán shèng xiǎng yìng shēng.但见人窥胆，全胜响应声。yán chī dìng kě shí, hé chǔ gèng táo qíng.妍媸定可识，何处更逃情。