《情人玉清歌（一作张南容诗）》

luò yáng yǒu rén míng yù qīng, kě lián yù qīng rú qí míng.洛阳有人名玉清，可怜玉清如其名。shàn tà xié kē néng dú lì,善踏斜柯能独立，chán juān huā yàn wú rén jí.婵娟花艳无人及。zhū wèi qún, yù wèi yīng.珠为裙，玉为缨。lín chūn fēng, chuī yù shēng.临春风，吹玉笙。yōu yōu mǎn tiān xīng.悠悠满天星。huáng jīn gé shàng wǎn zhuāng chéng, yún hé qǔ zhōng wèi màn shēng.黄金阁上晚妆成，云和曲中为曼声。yù tī bù dé dǎo, yáo mèi liǎng yíng yíng.玉梯不得蹈，摇袂两盈盈。chéng tóu zhī rì fù hé qíng.城头之日复何情。