《顺治归山诗》

tiān xià cóng lín fàn shì shān, bō yú dào chù rèn jūn cān.天下从林饭似山，钵盂到处任君餐。huáng jīn bái yù fēi wéi guì, wéi yǒu jiā shā pī jiān nán.黄金白玉非为贵，惟有袈裟披肩难。zhèn wèi dà dì shān hé zhǔ, yōu guó yōu mín shì zhuǎn fán.朕为大地山河主，忧国忧民事转烦。bǎi nián sān wàn liù qiān rì, bù jí sēng jiā bàn rì xián.百年三万六千日，不及僧家半日闲。lái shí hú tú qù shí mí, kōng zài rén jiān zǒu yī huí.来时糊涂去时迷，空在人间走一回。wèi zēng shēng wǒ shuí shì wǒ, shēng wǒ zhī hòu wǒ shì shuí.未曾生我谁是我，生我之后我是谁。zhǎng dà chéng rén fāng shì wǒ, hé yǎn méng lóng yòu shì shuí?.长大成人方是我，合眼朦胧又是谁？。bù rú bù lái yòu bù qù, lái shí huān xǐ qù shí bēi.不如不来又不去，来时欢喜去时悲。bēi huān lí hé duō láo lǜ, yī rì qīng xián yǒu shéi zhī.悲欢离合多劳虑，一日清闲有谁知。ruò néng le dá sēng jiā shì, cóng cǐ huí tóu bù suàn chí.若能了达僧家事，从此回头不算迟。shì jiān nán bǐ chū jiā rén, wú yōu wú lǜ dé ān yí.世间难比出家人，无忧无虑得安宜。kǒu zhōng chī dé qīng hé wèi, shēn shàng cháng chuān bǎi nà yī.口中吃得清和味，身上常穿百衲衣。wǔ hú sì hǎi wèi shàng kè, jiē yīn sù shì zhǒng pú tí.五湖四海为上客，皆因夙世种菩提。gè gè dōu shì zhēn luó hàn, pī tǎ rú lái sān děng yī.个个都是真罗汉，披塔如来三等衣。tù zǒu niǎo fēi dōng fù xī, wéi rén qiè mò yòng xīn jī.兔走鸟飞东复西，为人切莫用心机。bǎi nián shì shì sān gēng mèng, wàn lǐ qián kūn yī jú qí.百年世事三更梦，万里乾坤一局棋。yǔ kāi jiǔ zhōu tāng fàng jié, qín tūn liù guó hàn dēng jī.禹开九洲汤放桀，秦吞六国汉登基。gǔ jīn duō shǎo yīng xióng hàn, nán běi shān tóu wò tǔ ní.古今多少英雄汉，南北山头卧土泥。huáng páo tuō huàn zǐ jiā shā, zhǐ wèi dāng nián yī niàn chà.黄袍脱换紫袈裟，只为当年一念差。wǒ běn xī fāng yī nà zǐ, yīn hé shēng zài dì wáng jiā?.我本西方一衲子，因何生在帝王家？。shí bā nián lái bù zì yóu, nán zhēng běi tǎo jǐ shí xiū.十八年来不自由，南征北讨几时休。wǒ niàn sā shǒu guī shān qù, shuí guǎn qiān qiū yǔ wàn qiū.我念撒手归山去，谁管千秋与万秋。