《草书歌》

cǎo shū suǒ zì hé suǒ shòu, chū biàn kǎi fǎ wèi zhāng zòu.草书所自何所授，初变楷法为章奏。dāng shí zuò zhě zuì dé míng, cuī yuàn dù dù zhāng bó yīng.当时作者最得名，崔瑗杜度张伯英。sān rén zhēn jī yǐ hǎn jiàn, hòu lái jì zhī yǒu xī xiàn.三人真迹已罕见，后来继之有羲献。bǐ duān biàn huà miào rù shén, yì tài xióng zī kàn jìn jiàn.笔端变化妙入神，逸态雄姿看劲健。fēng jīng diàn chè fú yún fēi, jiāo lóng fèn yuè měng hǔ chí.风惊电掣浮云飞，蛟龙奋跃猛虎驰。hàn jìn cǎo fǎ qiān zǎi shī, zhāng diān cáng zhēn yì jué qí.汉晋草法千载师，张颠藏真亦绝奇。yī dài jīng yì cái shù bèi, yí mò qiān rén wàn rén ài.一代精艺才数辈，遗墨千人万人爱。gù zhī dùn cuò chū wàn lì, yì yòng fēi dòng shēng shén cǎi.固知顿挫出腕力，亦用飞动生神采。gǔ lái zhuàn zhòu jīn yǐ é, hé kuàng lì cǎo é yù duō.古来篆籀今已讹，何况隶草讹愈多。wú shū qǐ bì lùn gōng zhì, chéng xuán yǒu yán dāng mò shí.吾书岂必论工緻，诚悬有言当默识。xuān dé qī nián èr yuè shí wǔ rì yù wǔ yīng diàn shū cì chéng nán yún宣德七年二月十五日御武英殿书赐程南云